Beş yazar bir oyun oynadı, ortaya Türkiye de ilk kez uygulanan bir roman türü çıktı. Oyunu oynayanlar, Murathan Mungan, Faruk Ulay, Elif Şafak, Celil Oker ve Pınar Kür... Oyunun kurucusu ise, tasarımcı Bülent Erkmen. Erkmen, 2002 yılında Murathan Mungan ile başlattığı ve nesne-kitap olarak tanımladığı projeyi şöyle anlatıyor:
       "Bildiğimiz kitap, içindekini taşıyan kitaptır; yazı, resim, çizgiyle o kitaba o metni taşıtırız. Nesne-kitap ise kendisini de taşıyan kitaptır. Beşpeşe projesi şu temel fikirlerden oluşuyordu: Beş ayrı yazardan beş ayrı bölüm olsun, romanın bütünü ve beş bölümün her biri karmaşık bir aşk hikayesi üstüne kurulsun. Murathan Mungan kurup başlatacaktı. Faruk Ulay soğutacak, Elif Şafak karıştıracak, Celil Oker gerecek, Pınar Kür ise toparlayıp bitirecekti."
       Roman beş ayrı yazarın kendi üslubuna göre ele aldığı beş ayrı bölümden oluşuyor. Romanın beş ana karakteri var; ikisi kadın üçü erkek. Tıpkı yazarlar gibi... Beş bölümün her biri de karmaşık bir aşk hikâyesi üzerine kurulu.
       Romanın ilk bölümünü yazan Murathan Mungan, işin oyun kısmını çok sevdiğini belirtiyor ve şunları söylüyor: "Böyle bir oyuna katılarak, Peki bundan sonra ne olacak? diye eğlendim, merak ettim, dikkat gösterdim. Yalnız, benimle açıldığı için bir tuzağı vardı; bir hikaye uydurmam, karakterler için de bir oyun kurmam gerekiyordu. Bir de tabii, benden sonraki arkadaşlara yeterli ipuçları vermek, onlara kendi oyun sahalarını açacakları yerler inşa etmek, bir ölçüde de Celil Oker, Faruk Ulay, Elif Şafak ve Pınar Kür e salkım saçak bir şeyler bırakmak gerekiyordu; bir tür göz kırpması yani. Bu nedenle kendi bölümümde mümkün olduğu kadar kesin, kararlı bir sona bağlanmış karakter, durum, olay yaratmamaya çalıştım."
       Özellikle deneysel metinlerin hareket, ses ve görüntüyle bir araya getirilmesi üzerinde çalışan öykücü-romancı Faruk Ulay, Murathan Mungan ın başlattığını sürdürürken, özellikle sorumluluk duygusunun ağır bastığını belirtiyor. Ulay ın bıraktığı yerden devam eden yazar Elif Şafak ise farklı erkekler arasında seçim yapmak durumunda kalarak sıkışmış bulduğu Zehra karakterini, o konumdan çıkarmak için çalıştığını anlatıyor. "Herhalde en keyiflisi, benden önceki yazarların göz kırpmalarını görmek oldu" diyen Şafak, kendisinden sonra gelenlere benzer şekilde küçük iplikler bıraktığını söylüyor.
       Celil Oker ise polisiye roman unsurları olmasına rağmen Beşpeşe yi polisiye bir vaka olarak görmediğini belirtiyor. Oker’in en büyük merakı ise Pınar Kür ün romanı nasıl bitirdiği... Oker "Metni aldığımda, Murathan Mungan ın başlangıcının bir çokgen gibi kurgulandığını gördüm. O çokgenin istediğimiz kenarını, istediğimiz biçimde sündürme imkânı vardı" diyor.
       Romanı bitirmek, yazar Pınar Kür için hiç kolay olmamış. Kür, "Oyunsa oyun" diyor ve örgüyü tamamlama şeklini şöyle açıklıyor: "Projeye oyun olarak yaklaştığım gibi, kendi metnimi de bir oyun teorisi üzerine kurdum. Zaten Murathan ın metninden bir seksek oyunu çıkmıştı, o seksek oyunundan hareketle tiyatro oyunu, satranç oyunu, vs üzerine gittim. Kitabın ana karakteri olan kızın vahim durumunun biraz da deliliğe yatkın olduğunu düşünerek hareket ettim. Bir de daha önceki yazarların ihmal ettiği anne ve baba tipini öne çıkarmayı düşündüm ki, o kızın geçmişi biraz temellensin."

“Romanın adı: Beşpeşe”, Tempo, 1 Temmuz 2004