Geçtiğimiz hafta bir vesile ile Elif Şafak’a son kitabını, Siyah Süt’ü çok beğendiğimi söyleme fırsatı buldum. Kendisiyle tanışmıyoruz, bu konuşma da telefonda geçti. Başkası olsa “Zaten ne yazsam yok satıyor, iyi olmuş beğendiğin” havasında konuşurdu. Elif Şafak ise sanki ilk kitabı ile ilgili güzel bir yorum almış ve şaşırmış gibi davrandı. Yüzünü görmedim ama sesi öyleydi. Düşündüm de; galiba insan böyle ‘büyük’ oluyor. “Ben büyüğüm”, “Ben zirvedeyim” deyince değil, çok başarılı olunca da değil, çok başarılı olup hiç değilmiş gibi davranabilecek olgunluğa erişince ‘büyük’ oluyor. Ya da, ben öyle insanlara ‘büyük insanlar’ diyorum.
Yasemin Kiremitçi, Cumartesi Postası, 15 Aralık 2007
|