Tasavvufu aile geleneği haline getirmiş bir aileden gelmediğini, bu geleneğin doğar doğmaz kucağına verilmediğini belirten Elif Şafak, "Ama çok göçebelik yaptım." diyor ve ekliyor: "11 yaşımdan sonra İspanya da okudum ve tasavvuf ile tanışmam oralarda başladı aslında. İslam mistisizminden evvel Yahudi mistisizmi ile tanıştım. İspanya da vaktiyle yaşamış, Yahudi ve İslam alimlerinin metinlerini okumaya başladım. Yani kendi entelektüel serüvenimin bir aşamasında okuya okuya vardım tasavvufun kıyılarına. İbn Arabi ve Maimonides ı aynı dönemde okumaya başladım. Daha sonra akademik araştırmalarımda tasavvuf çalışmaya devam ettim. Hem master tezimi bu konuda tamamladım hem de romanlarımda tasavvuf geleneğinden beslendim. Pinhan adlı romanımda İbn Arabi den büyük ölçüde yararlandım. Şehrin Aynaları nda dinler felsefesinin izleri görülür hep. Her romanımda vardır İbn Arabi. Çünkü onun metinleriyle tanıştığım andan itibaren İbn Arabi nin sesi hiç çıkmadı hayatımdan."

Arabî, iki kapılı bir ev yapmayı öğretti

İbn Arabi yi iki ayrı, apayrı kapıdan girerek okumak mümkün. Hangi kapıdan yaklaştığınıza bağlı olarak farklı bir İbn Arabi okuması yaparsınız. Ben kapımı seçene kadar her iki okuma biçimini de bilinçli olarak sürdürdüm. Sonra... Sonra bir aşama var ki bilinç kaybolur geriye sadece aşk kalır. İbn Arabi bana iki kapılı bir ev inşa etmeyi öğretti. Konuşurken, akademisyenlik yaparken, ders verirken, söyleşilerde, konuşma verirken, mantık kullandığım, bilinç kullandığım, entelektüel sıfatıyla konuştuğum her alanda sadece ve sadece birinci kapıyı kullanırım; ikinci kapıyı kilitli tutarım. Ama roman yazarken, bir tek o zaman açılır ikinci kapı. Bir de âşık olunca açılır. Aşk ve yazı ikinci kapının arkasındadır. İbn Arabi den ben iki kapılı düşünmeyi, iki kapıyla yaşamam gerektiğini öğrendim.

Söyleşi: Burhan Eren, Zaman Turkuaz, 26 Eylül 2004