Önemli bir misyonu var Türkiye nin uluslararası kamuoyunda. Bir nevi barometre. Kırmızı bir çizgi, ondan ötesi alarm. Bugünlerde Amerikan toplumunda kimileri aynı barometreye göre ölçmekte kimlik olmasa bile, kisve meselelerini. Oğul Bush yönetimi ele geçirdikten sonra, çesitli ülkelerde yapılan kamuoyu yoklamaları Amerikan halkına duyulan güvende ciddi bir düşüş gözlemişti. Savaş çığırtkanlığının palazlandığı bu dönemeçte İskandinav ülkelerinde yapılan benzer bir araştırma çok daha çarpıcı bir sonuç çıkardı ortaya: İskandinav ülkelerinde Amerikalılara duyulan güven ve sempati puan ortalaması, Faslılar ve Türklere verilenle aynı seviyede kalmıştı. Kırmızı alarm! Kıta Avrupasına uzaktan burun kıvıran, uluslararası ilişkilere bakışları "sevmezlerse sevmesinler, sanki biz onları seviyoruz" diye özetlenebilecek olan pek çok Amerikalı, işte bu seferki araştırmanın sonucunu daha ciddiye almışa benziyor. Onlara göre, hadi Fransızlar neyse, zaten uluslararası arenanın erkeksi kodlarına ayak uyduramayacak kadar efemineler. İngilizler deseniz aksanları bi garip. Düzeltip gelsinler ne dediklerini anlayalım. Ama İskandinavlar... Onlar niye şimdi durup dururken Amerikan karşıtı oluverdi? İyi de onlarla ilgili herhangi bir espri dahi yok ki popüler kültürün ambarlarında.

Her Amerikalı aynı mı?
Bu sefer barometre alarm seviyesine düştüğü için, Avrupa çapında Amerika ya duyulan antipatiyi azaltma taktikleri konuşuluyor burada. Tabloid basının başı çektiği bu kampanyada iki temel yol var izlenen. Bir: Hitler den onları kimin kurtardığını nazikçe hatırlatmak. İki: Hitler den onları kimin kurtardığını hatırlatmak! ABD karşıtlığının sadece Ortadoğu da değil, nasıl olur da Avrupa da da artığını sorgulayan yerel radyo spikerleri, Avrupalıları nankörlükle itham ediyor. Aynı spikerlerin hayretlerini gizleyemedikleri nokta, nasıl olup da Faslılar ve Türklerle bir tutulabildikleri. Daha aklı selim olanlar ise "Nasıl olur da hükümetimizin, yöneticilerimizin yaptıklarından koskoca bir milleti sorumlu tutabilirler? Her Amerikalı aynı mı düşünüyor sanki?" diye itirazlarını dile getiriyor.

Ama oluyor işte. Çocukluğu yurtdışında geçen, her sene her Erovizyon şarkı yarışması sonrası bir hafta okula gitmeyen, bir sabah Papa ya suikast düzenlendiği ve suikastçinin de bir Türk olduğu televizyon ekranlarından açıklandığında hepten okumaktan vazgeçip gemilerde miço olmaya karar veren, gene de zorla okula gönderildiğinde, o her milletten ışıl ışıl kıl tüy diplomat çocuklarının parladığı sınıfta bir tek kenarda kendi halinde oturan sessiz sedasız kara kuru Hintli kızın yanında nefes alabilen her Türk evladı gibi ben de gayet iyi biliyorum ki, her kimliğin bir ötekisi var ve ötekilerin de kendi içinde bir hiyerarşisi. Dibe doğru zaten donuyor barometre, bir de bakmışsınız ki kardeşiz hepimiz, tüm kirliler bir sepette...