Her savaş gibi bu savaş da düşmanını kadınsılaştırıyor. Amerikan yönetiminin demeçlerinde kutsal bir anaya dönüşmüş durumda Irak haritası. Kutsal ama sessiz ve ezik, kurtarılmayı bekleyen. Askeri harekatın detayları, kullanılacak silahların özellikleri konuşulurken, savaş boyunca ve sonrasında sivillere toplam ne kadar süt tozu dağıtılacağının bu kadar sık telaffuz edilmesi bu yüzden. Müthiş bir dokunulmazlığı var şu süt tozunun. İyiliği, yardımseverliği, ama her şeyden öte ailenin kutsallığını vurgulayan. Posterlerde, basında öne çıkarılan fotoğraflarda, propaganda dolu ilanlarda hep aynı imgenin başka başka versiyonları dolaşımda: Kucağında bebeğiyle bağdaş kurmuş oturan, boynunu hafifçe yana doğru eğmiş, genç ve esmer bir kadın Irak. Sütü de, süt tozu da kalmamış, gelsin diye bekliyor.

Sadece Irak değil, Saddam da sık sık kadın suretine bürünüveriyor Amerikan medyasında. Başka türlü bir kadınsılık bu seferki, kutsallıktan da annelikten de fersah fersah uzakta. Televizyon kanallarında, Arap şeyhleriyle yatmak üzere oralara kadar gidip de envai çeşit sapıklığa bizzat tanık olan telekızlar boy göstermekteydi zaten. Dışarıdan ne kadar "erkek" görünen müşterilerinin aslında ne denli "kadınsı" olduklarını anlatıp açıklayarak. Keza mizah dergilerinde, karikatürlerde, canlandırmalarda nicedir "efemine" bir karakter Saddam Hüseyin. Siyah ve gür bıyığının, postallarının, haki üniformasının ve erkeksi imgesinin yeterince gülünç olmadığına karar verilmiş olmalı ki muhakkak bir efeminelik atfediliyor bu resme. Haki pantalonun içine bir jartiyer ya da altına "topuklu postallar" çiziliyor. Taburlarını denetledikten sonra gizlice gözlerine sürme çeken bir karikatür adam. Cinsel açıdan tatminsiz ve hâlâ içindeki kadınsı arzuları ortaya dökememiş bir bastırılmış kimlik. Ne yapıyorsa bu yüzden yapıyor. Siyasi, diplomatik, ideolojik tüm sapıklıkları cinsel sapıklığına, cinsel sapıklığı da "gizli eşcinselliğine" atfediliyor. Düşman ne kadar kadınsılaştırılırsa, onunla alay etmesi de o kadar kolaylaşıyor.