Oysa 1970 li yıllarda tam tersine, kapılarda karşılanır, el üstünde tutulurdu. Doğum kontrol haplarının yaygınlaştığı, feminist bilincin bir daha hiç olamayacağı kadar güç ve gaz aldığı seneler. 1980 lerde bu ana akımı çeşitli alt grupların mücadelesi izledi, siyahlar, eşcinseller, Hispanik azınlıklar birer birer boy gösterdiler. 1990 lar boyunca aktivizmden usul usul kuramsal tartışmalara kaydı temel vurgu. Sonra 2000 li yıllar biterken, bir de baktık ne aktivizm var ortalıkta ne de teorinin eski albenisi. Kadın hareketinin kuramsal öncüleri üniversite kampuslarından çıkmıyor artık. Etrafı çevrili adacıklarda sürdürüyorlar yaşamlarını. "Ali, Veli, bir de bizim oğlan" misali hep aynı isimlerden mürekkep, aile arasında bir akademik tartışma geride kalan.

Annelik testinden geçmek
Peki ya ilerici kampus adalarının dışında ne var? Alttan alta güzergahını çizmiş bir akıntı halinde seyreden son derece köklü, kudretli ve giderek sesi daha saldırgan çıkan bir muhafazakâr yapı ve o yapının ustaları. Yerel muhafazakâr radyolarda gün geçmiyor ki ahlâk zabıtası bir kadın(!) sunucu, arayanları iyi anne, iyi eş olmamakla suçlamasın. Bazen bilmemkaç sene evvel kürtaj olduğu için hâlâ kendini affetmeyen kadınlar arıyor, sunucu da canlı yayında ne kadar nedamet getirseler dahi gene de aklanamayacaklarını söyleyerek azarlıyor onları. "Çocuk" bir ilahi, meleksi kategori. Çocuk dendi mi akan sular duruyor. Bir dayatma, bir evham, bir salgın, annelik testinden iyi puan alamama endişesi artık değil sönmek, tavsamasına dahi izin verilmeyen bir ateş. O yandıkça en yakındaki kadınların olası tüm sivrilikleri, uyumsuzlukları kuruyor.