Kenya da bir doğum kliniği. Yeni dünyaya gelmiş bebekler. Bir köşede ikizleriyle Batılı gazetecilere poz veren bir anne. İkizlerden erkek olanın ismi Barack, kız olanın ismi Michelle. Gene aynı klinikte dünyaya gelen bir kız bebeğin ismi Baracka. Kenya da bu yakınlarda doğan bebeklerin önemli bir kısmı Barack ismini taşıyor.

Anneleri onların, ismini taşıdıkları adamınki gibi parıltılı, başarılı bir kadere sahip olmasını istiyor. Michelle ismini taşıyan kız bebeklerin ise gene Michelle Obama kadar güçlü bir karaktere sahip olmasını dilediklerini ekliyorlar.

Amerikan seçimleri uzun, zahmetli ve tüm dünyada merak uyandıran bir siyasi maratonun ardından Obama nın muazzam zaferiyle sonuçlandı. Tüm dünyanın merakla, kaygıyla, heyecanla izlediği seçimler sonlandı. Sadece ABD de değil, dalga dalga her kıtada, yeni ve çok daha iyi bir döneme girildiği hissini uyandırdı Obama nın seçilmesi. Afrika dan Asya ya, Avrupa dan Avustralya ya kadar halk tarafından bu kadar çok sevilen bir siyasetçi olmasa gerek. Yeni bir mevsim, tazelenme ihtiyacı, beklentiler, umutlar ve geçmişin hatalarından ders çıkarılması... Obama nın seçim sonrası yaptığı konuşma son derece önemliydi. Yapıcı, olgun, barışçıl, dengeli ve en önemlisi, hırs ya da intikam kokmayan bir tutum, başarısından sarhoş olmayan bir liderin konuşması. Keza benzer bir tavır McCain in konuşmasına da damgasını vurdu, onu dinleyenler de hayli etkilendi. "Şimdiye kadar Obama rakibimdi. Bundan sonra kendisinin hizmetindeyim." diyebilmek her siyasetçinin kolay kolay erişebileceği bir olgunluk değil.

Türkiye de benzer bir olgunluk sergilenmesini görmeye ne kadar ihtiyacımız var. Düşünebiliyor musunuz bizde bir anamuhalefet liderinin, yeni seçilen hükümet liderine "Tebrik ederim, ülkenin selameti için bundan böyle ben de sizin hizmetinizdeyim." dediğini, diyebildiğini.

Bu seçimin tartışmasız bir başka olgunluk anı, Sarah Palin in büyük kızının hamile olduğu dedikodularının basına yayılmasının ardından bizzat Barack Obama nın yaptığı konuşmaydı. Konuyla ilgili fikirlerini soran gazetecilere kesin bir dille şöyle dedi: "Bu konunun konuşulmasını dahi doğru bulmuyorum. Ailelerimizi seçim kavgalarının dışında bırakalım lütfen. Bilhassa çocuklarımızı."

Obama nın bu tavrı, sinekten yağ çıkarırcasına en kıytırık meseleleri bile kullanmaya kalkan, seçimlerin düzeyini düşüren ve iktidar için her türlü fırsat, dedikodu ve suistimal malzemesi toplayanları anında susturdu. Tüm bunlar hatırlanmaya değer.

Fakat bu seçimin bir başka kazananı daha var: Kadınlar.

2008 Amerikan seçimleri üç kadının portresini öne çıkardı. Üçü de birbirinden tamamen farklı kadınlar. Michelle Obama, Sarah Palin ve tabii ki, Hillary Clinton. İlk defa bu kadar çok sayıda kadın, siyasi çekişmenin en üst düzeyinde böylesine belirgin roller oynadı. Başkanlık yarışında bizzat aday olmak, başkan yardımcılığına soyunmak ya da "sessiz, cici, yumuşak başkan eşi" imajını altüst etmek... Bunların her biri peş peşe bu seçimde kadınlar tarafından başarıldı. Olanca farklılıkları bir kenara bu üç kadının ortak yanları, kadınları pasif seçmenler görünümünden çıkarmaları. Kadınlar siyasette alt ve orta düzeylerde aktiftirler ama yukarılara kolay kolay geçemezler. Bu durum siyaset biliminde Glass ceiling/Camdan tavan kavramıyla anlatılır. İlk bakışta bir engel yok gibidir yukarılara tırmanmaya. Ama bir kadın az biraz yükselmeye başladığında o camdan tavana toslar, durur, durdurulur. Cinsiyet ayrımcılığı en beklenmedik noktalarda, sessiz sedasız devreye girer. Oysa 2008 seçimleri camdan tavanın parçalandığı seçimler olarak geçecek literatüre.

İnsan denilen mahluk birbirinden öğrenir. Birbirlerinin hikâyelerinden beslenir. Amerikan seçimlerinin telaşı tantanası bitti. Geriye, hepimiz için alınacak dersler, hatırda tutulacak gözlemler kaldı. Ve bir de yepyeni bir bahar umudu...

09 Kasım 2008