UZLAŞI... Diyalog... Demokrasi... Eşitlik... Toplumun farklı kesimlerini samimiyetle kucaklayan, ilerici, eşitlikçi, özgürlükçü bir Anayasa... Beraber huzur, ahenk ve barış içinde yaşayabilmek... Global dünyadan kopmamak.... İnsanlarımızı "onlar" ve "bunlar" diye ayırmak yerine, herkese birey olarak bakmak...
Kimseyi "öteki"leştirmemek, ötelememek... "Eleştirmek" ile "rencide etmek"i birbirine karıştırmamak... Her fikir ayrılığını polemiğe çevirmemek... Ve her polemiği kişiselleştirmemek... Kendin gibi düşünmeyeni, konuşmayanı, giyinmeyeni de dinleyebilmek, anlayabilmek, hatta sevebilmek...
Kimsenin kimseye fikirlerini dayatmadığı, kimsenin kimseye tepeden bakmadığı, elit ile halk arasında söylemsel uçurumların açılmadığı... Gelir dağılımının dengelendiği... Siyasetin dilinin hoyratlaşmadığı; okullarında yaratıcılığın teşvik edildiği... Sokaklarında kimsenin taciz edilmediği.... Her türlü azınlığın kendini güven içinde hissettiği... Kadın milletvekili sayısının katlanarak arttığı... Demokrasinin kıymetinin toplumun her katmanında anlaşıldığı... Farklı seslerin bir arada özgürce yaşayabildiği ve ortak değerler üretebildiği... Fikir ve ifade özgürlüğüne sonuna kadar inanan ve sahip çıkan...
Kadına karşı şiddetin sıfıra indiği... Sanatperver, kitapsever, uzlaşıperest... Mutluluk ölçümlerinde dünyanın en mesut ve müreffeh milletleri arasında çıkan... İnsan haklarını ne olursa olsun yabana atmayan... Mizahı seven ve önemseyen, gerilmeyen, germeyen... Her daim şaka yapabilen, gülebilen... Gençlerine umut ve iş kapısı, kadınlarına eşit haklar ve standartlar sunan bir Türkiye... Bir güzelim ülke... Hayali sıcacık, rengârenk, pür ahenk. Peki gerçekleştirmesi çok mu zor?

★

Belki farkında değiliz yahut unutuyoruz ama tüm Ortadoğu kaynarken, Türkiye bir kez daha farkını ortaya koydu. Geniş bir katılımla sandık başına gitti, tercihlerini kullandı, dört partili bir Meclis oluşturdu. Başka kaç ülkede vardır böyle bir ruh hali, kestiremiyorum. Bir yandan kızar, köpürürüz birbirimize. Heyheyleniriz hemen.
Öyle bir hava estiririz ki duyan da zanneder ipler koptu, kolye dağıldı, boncuk boncuk saçıldık. Kolay damgalar, hemen yaftalar, anlamadan yargılarız. Huyumuz böyle. Duygusal ve tepkiseliz ne yazık ki. Siyasete ve siyasetçilere, işin tabiatı gereği güvenmediğimizi habire dile getiririz. Ama seçim sabahı gene de çoluk çocuk bayramlıklarımızı giyer, milletçe sandıklara koşarız.
Dikkatimi çekiyor bu tablo. Birçok ülkede seçimlere katılımda ciddi düşüşler yaşanırken Türkiye´de her kesimden seçmen, oyuna kıymet veriyor.
Seçim akşamını birbirinden farklı siyasi çizgileri olan ve tamamen başka türlü düşünen daim dostlarla birlikte geçirdim. Aynı çatı altında her demden, her telden fikir vardı. Zaman zaman tartıştık, çoğu zaman güldük, gülümsedik. Bir kez daha AK Parti´ye oy veren de vardı, koyu CHP´lisi de; sadık bağımsızı da vardı, annesi MHP´ye oy veren de... Böyle bir renk ve fikir demeti... Ve en güzeli birbirimizi dinleyebilmek, arkadaşlığa zeval getirmemek, ortak bir Türkiye hayalinden vazgeçmemek...
Şimdi hemen herkes yeni Türkiye´yi konuşmakta. Bizde ve dünyada. Taze bir başlangıç, temiz bir sayfa. Önemli olan, aslolan bir an evvel normalleşmek. Seçim öncesi ne yazık ki ciddi bir tansiyon ve gerilim yaşandı. Seçim sonrası hızla uzlaşmak, anlaşmak, çehrelerimizi ve kalplerimizi ve söylemlerimizi ve pratiğimizi yumuşatmak, yumuşatmak, yumuşatmak hepimiz için en doğrusu.

16 Haziran 2011