SON 15 gün içinde 9 kadın öldürüldü bu memlekette. Hepsinin ortak bir yanları vardı: Devlet korumasında olmaları. Eski ya da mevcut eşlerinden sistematik şiddet gören kadınlar, savcılık tarafından korunurken bile böylesine kolayca hırpalanabiliyorsa ve hatta çocuklarının gözleri önünde öldürülebiliyorsa, ortada ciddi bir ihmal ve yapısal bir eksiklik var demektir.
Yer: Konya. Gencecik bir kadın, otobüs durağına bırakılmış. Eşya gibi. Çuval gibi. Komada. Dayak yemiş, hakarete uğramış, işkence görmüş. Tam dört gün boyunca. Üstelik bir zamanlar sevdiği erkek ona bunu yapan. Otuz iki yaşında kadın. İki çocuğu var. Yolunu gözleyen evlatları var. Haberi okurken insan düşünmeden edemiyor, bu kadar mı insanlıktan çıktık? Bu kadar mı sahipsiz ve çaresiz bu memleketin kadınları?
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (bu önemli bakanlığın isminden "kadın" kelimesi neden çıkarıldı, anlamakta acizim) tarafından hazırlanan kanun taslağını son derece kıymetli buluyorum. Gecikmiş ama bir o kadar gerekli. Bir an evvel destek bulmasını, hayata geçirilmesini bekliyoruz. Bu arada daha kaç kadın zarar görecek, bilmiyoruz. Bu yasa Meclis açılır açılmaz ele alınan ilk yasa olmalı. Aciliyetle, ehemmiyetle üzerinde durulmalı. Meclisimizin ezici çoğunluğu erkeklerden oluşuyor ama vekillerimizin zihnen ve kalben kadınların ve çocukların sorunlarına uzak olmadıklarını, bigâne düşmediklerini bizlere göstermelerinin zamanı şimdi.
Aile içi şiddet evrensel bir sorun. Fakat bununla çok daha etkili bir şekilde mücadele eden, vatandaşlarını bilinçlendiren ülkeler ile bunu yapamayanlar arasındaki seviye farkı da giderek büyümekte. Elektronik kelepçe bugün pek çok Avrupa ülkesinde başarıyla uygulanmakta. Bizde de bir an evvel bu altyapının oluşturulmasını arzu ediyoruz. Muhakkak ki bu uygulama tek başına yeterli değil. Kadına ve çocuğa şiddet uygulayan erkekler çok daha ağır cezalara çarptırılmalı ve yasalardaki boşluklar giderilmeli. Bu süreçte polisin tutumu da son derece belirleyici. Dayak yiyen, komaya sokulan, zaten zor bela mahalle karakoluna gidip de şikâyet edebilecek cesareti bulan kadınlara "Her evde olur böyle şeyler, kocana dön" diye nasihat veren söylemin artık kalkması lazım. Koskoca bir zihniyet aslında değişmesi gereken. Beraber olduğu kadını kendine ait bir mal gibi gören, onun özgürlüğüne ve bireyselliğine en ufak bir saygı ya da tahammül gösteremeyen tahakkümperver bir zihniyetin erimesi...
Bu canım memleket gülistan olacaksa şayet, ivedilikle çözmemiz gereken iki büyük ve köklü mesele var. Her ikisini de ancak elbirliğiyle yapabiliriz, gönül birliğiyle. Biri, "Kürt sorununda barışçıl çözüm", ikinci temel meselemiz ise cinsiyetçilik. Adı konulmayan, boyutları ve vahameti ne yazık ki tam olarak anlaşılmayan, yeterince üzerinde durulmayan şiddet kaynağı. Devlet Ayşe Paşalı´yı koruyamadı. Biz kadınlar Ayşe Paşalı´yı unutmadık, unutmuyoruz. Onun isminin ve hikâyesinin yepyeni ve aydınlık yasalar, daha güzel bir gelecek için ilham olmasını diliyoruz.

21 Temmuz 2011